Ruzie, verraad en verstoting: het komt voor in de beste families. In deze rubriek vertellen vrouwen over de pijn, de botsingen en het loslaten van wie hen ooit het meest dierbaar waren.
Deze week vertelt Rosa* (38) hoe haar bipolaire moeder diepe sporen naliet in haar leven.
Sinds het overlijden van Rosa’s vader, bestaat haar familie uit los zand. “Mijn vader was de liefdevolle ouder in ons gezin. Mijn moeder daarentegen ken ik al mijn hele leven als een onvoorspelbare en onbetrouwbare vrouw. Na zijn dood werd ze emotioneel nog onbereikbaarder. Door haar bipolaire stoornis denkt ze vaak dat de wereld om haar draait en dringt ze haar mening op aan iedereen om haar heen. Zolang ik me kan herinneren, was ze vooral bezig met mij aantrekken en vervolgens weer afstoten.”
De grote onrust die haar gedrag in het gezin met zeven kinderen veroorzaakte, spitte de familie in tweeën: “Sommige van mijn broers en zussen kozen onvoorwaardelijk voor haar kant, terwijl ik dat vaak niet deed. Ik neem het hen niet kwalijk — mijn moeder is zeer manipulatief en weet precies wat ze moet zeggen om haar zin door te drijven. Ze hield emotioneel gezien altijd de touwtjes in handen en ik was steevast het mikpunt. Als dochter voelde ik me voortdurend afgewezen, en het contact werd met de jaren alleen maar slechter.”
Roos Schlikker over haar bipolaire moeder: 'Er zit veel eenzaamheid bij iedereen die niet helemaal op het lijntje loopt'
Vier jaar geleden escaleerde het tussen Rosa en haar moeder. “In een gesprek had mijn moeder het over hoe leuk de kinderen van mijn zus waren. Die opmerking schoot bij mij volledig in het verkeerde keelgat, omdat ze nooit enige belangstelling voor mijn kinderen toonde. Het brak iets in mij en ik riep uit: ‘Ik heb óók heel leuke kinderen en ik heb je nodig.’”
“Een paar dagen later kreeg ik een brief waarin ze uitlegde hoe ik mij wel niet zou moeten voelen: weer een bevestiging dat ze geen ruimte heeft voor mijn gevoelens of behoeften. Toch stelde ik voor om op een volwassen manier in gesprek te gaan met elkaar, maar daar is ze nooit op in gegaan.”
Sindsdien is het contact verbroken. “Mijn broers en zussen nemen het mij kwalijk dat ik de zorg voor mijn moeder niet draag, ook nu haar lichamelijke gezondheid verslechtert. Ze snappen niet dat de keuze om geen contact met haar te hebben, ook een zware last voor mij is. Sinds ik haar niet meer zie, is er meer rust in mijn leven — maar de onrust is nooit helemaal verdwenen. Ik denk nog vaak aan haar.
Af en toe stuur ik haar een appje, maar een persoonlijke reactie krijg ik niet terug. Afgelopen Moederdag heb ik een cadeau bij haar op de stoep gelegd, omdat ik weet dat ze de deur niet voor mij opent. Ik weet niet waarom ik dit soort kleine dingetjes nog doe, maar als ze er ooit niet meer is dan weet ik dat ik alles heb geprobeerd.”
Terugkijkend op haar leven beseft Rosa dat haar moeder nooit echt een moeder voor haar is geweest: “Ik zeg vaak: ik mis een moeder, maar niet míjn moeder. Wat had ik graag een liefdevolle en betrokken moeder en oma voor mijn kinderen gehad. Lange tijd was ik boos op haar, en nog steeds voel ik soms verdriet en schuldgevoel. Maar therapie heeft me doen inzien dat ze simpelweg niet in staat is om mij te geven wat ik nodig heb. Dat besef heeft me geholpen om een zekere mate van berusting te vinden.
Door alle scheuren in mijn familie houd ik mijn hart vast als mijn moeder ooit komt te overlijden. De band met mijn broers en zussen is zo broos, dat haar dood wel eens de laatste breuk zou kunnen betekenen. Toch hoop ik dat we samen een nieuwe start kunnen maken en juist wel de verbinding met elkaar kunnen gaan vinden. Doordat we allemaal met dezelfde moeder zijn opgeroeid zou het mooi zijn als we juist wel het begrip voor elkaar gaan vinden. Zodat er ondanks alles toch iets moois kan ontstaan uit het gedeelde verleden dat ons bindt.”
Wil jij net als Rosa jouw verhaal delen over ruzie in de familie? Mail dan je verhaal, samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer, naar [email protected] onder vermelding van ‘In de beste families’. Dit kan uiteraard ook anoniem.
*Rosa vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Waarom mensen het contact met hun ouders verbreken: 'Ik werd gemanipuleerd en belachelijk gemaakt'
