‘Being lusted over but never loved’ is een zin die de afgelopen week veel rondgaat op TikTok. Talloze vrouwen (vaak van kleur) delen openhartig hoe zij jarenlang het object van verlangen waren, maar zelden de ontvanger van ware liefde. Redacteur Misha herkent zich pijnlijk goed in die woorden.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat in het leven.
Confession time: ik snap niet dat mensen – en in mijn geval, mannen – mij sexy vinden. Dat zeg ik niet om naar complimenten te vissen of mezelf naar beneden te halen. Het is gewoon geen woord dat ik mezelf ooit heb toegeschreven. Grappig? Ja. Gevoelig? Ook. Een beetje vreemd? Zeker. Maar sexy? Dat niet. En toch is het juist wat ik vaak van mannen te horen krijg.
Er is een soort disconnect tussen hoe ik mezelf zie en hoe ik benaderd word. Mannen zien mij niet als iemand om een leven mee op te bouwen, maar als iemand om naar te verlangen en fantasieën op te projecteren. Ik ben de ‘spannende’ vrouw. De verleiding. De uitzondering op hun regel 🙄. Goed genoeg om mee naar bed te gaan, in het verleden zelfs om mee vreemd te gaan. Maar nooit genoeg om mee te blijven, om een leven mee op te bouwen, om écht voor te gaan.
Het feit dat mij deze rol opgespeld wordt, is verwarrend. Het staat namelijk haaks op mijn diepste verlangens. Ik wil in het daglicht gezien worden, maar ben alleen in het donker welkom. Wat in mijn belevenis intieme, persoonlijke gesprekken zijn, blijven vaak een opzet naar iets seksueels. Dates waarvan ik dacht dat die de basis voor een relatie legden, bleken achteraf manoeuvres te zijn geweest om mij uit de kleren te krijgen. Ik kan je niet vertellen hoe vaak mij is verteld dat ik niet echt ben wat hij zoekt in een partner. Er waren verschillende redenen genoemd: ik ben te koud, te veel bezig met mijn carrière in plaats van een gezinsleven, er staat al te veel informatie over mij online óf ik heb niet de ‘juiste’ huidskleur. You name it, I’ve heard it.
Misha: 'Soms mis ik aanraking van een ander zó erg, dat ik wel kan huilen'
Doordat ik dit soort boodschappen – uitgesproken en nog vaker onuitgesproken – regelmatig heb meegekregen, ben ik het gaan internaliseren. Ik heb het gevoel dat ik fout zit door mezelf te zijn. Is er iets mis met de energie die ik uitstraal. In al die zogenaamde relaties die maar één kant op gaan, ben ik de gemene deler en dus het probleem.
Dankzij technieken die ik tijdens mijn inner child healing-therapie heb geleerd, weet ik: It’s not me, it’s them. Rationeel gezien geloof ik dat ook, maar mijn gevoel loopt niet in de pas. Die constante afwijzing heeft me echt flink toegetakeld. En dan in het bijzonder wat mijn waarde is op liefdesgebied. Niet gek als je bedenkt dat er ooit een man was die mij in de avonduurtjes influisterde dat hij een toekomst met mij zag, maar later aan Jan en alleman verkondigde dat het tussen ons enkel seksueel was. Over een mokerslag gesproken.
TikTok-creator Mary Steven wist mijn gevoelens over dit pijnlijke onderwerp enorm goed te vatten. Ze zei: “Het verandert hoe je je door de wereld beweegt. Het wordt een self-fulfilling prophecy. Op een gegeven moment heb je genoeg informatie verzameld om te bewijzen dat je unlovable bent. Als ik deze gesprekken met vriendinnen heb, zeggen ze dat er iemand is die van mij zal houden. Dat is makkelijk om te zeggen als je bewijs hebt. Dat is hoe we beslissingen nemen, of niet? Aan de hand van het verleden, aan de hand van ervaring. Je gelooft dat je geliefd kan zijn, omdat er ooit van je is gehouden. Als er alleen naar je is verlangd, hoe kun je dan geloven dat je ook geliefd kan zijn?”
Kijk, deze TikTok-take is niet nieuw. Het is een andere invalshoek op het Madonnacomplex: volgens de theorie van Sigmund Freud ben je als vrouw óf een muse óf een moeder. Vrouwen worden door sommige mannen nog steeds opgedeeld in twee categorieën: de veilige, lieve vrouw met wie je trouwt en een gezin sticht én de opwindende, vrije vrouw met wie je het leuk hebt. Als je het een bent, kan je het ander niet zijn. En als een vrouw die vrij over haar seksleven schrijft, kun je wel raden in welke categorie deze meid valt.
Daar komt ook nog eens bovenop dat ik een vrouw van kleur ben, die vaak gefetisjeerd wordt. Wij worden gezien als vurig, spannend en, boven alles, als een experiment. Waar we nog te weinig voor gezien worden is als levenspartner. Opnieuw: pijnlijk maar waar.
Misha: 'Als zwarte vrouw houd ik er rekening mee dat veel mannen mij niet zien staan'
Nu ik toch op de zere plek op mijn hart druk, kan ik wel toegeven dat ik vaker begeerd dan bemind ben. En soms was dat precies wat ik nodig had; bevestiging dat ik aantrekkelijk was, in ieder geval om alle hoeken van de kamer te laten zien. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het enorm naar mijn zin gehad en niks tegen mijn wil in gedaan. Maar de interesse in die validatie slijt snel en dan blijft er vooral leegte over. Ik wil niet meer het een of het ander, ik wil het allebei. Have my cake and eat it, too.
Dat schouderklopje voor een onvergetelijke nacht ruil ik zonder moeite in voor eeuwige ‘ik hou van jou’s’ en diepe, échte liefde. Ik verlang naar een liefde waarbij iemand die niet alleen fluistert dat ik mooi ben als we alleen zijn, maar van trots van de daken wil schreeuwen: zij is hét voor mij. Ik wil liefde, niet alleen geile avonden.
Misha: 'Soms wil ik geen levensles leren, soms wil ik gewoon lol hebben'
