Zodra de zon begint te schijnen en de eerste vakantiefoto’s van lachende girl groups opduiken, voelt redacteur Anne een steek van jaloezie. Niet vanwege de bestemmingen, maar vanwege de vaste vriendengroepen.
Het lijkt haar heerlijk om zo ‘goed’ bevriend te zijn dat je altijd een zomerplanning hebt.
Ugh, hoe ik kan dagdromen over op vakantie gaan met een grote vriendengroep. Ik ben soms stikjaloers op groepen die altijd samen op vakantie gaan. Vrienden die al jarenlang precies weten wie het ochtendhumeur heeft, wie de planner is, wie zich bemoeit met de route en wie altijd te laat komt. Het lijkt me heerlijk: zo’n warm, vertrouwd collectief. Je hebt altijd een vaste zomerplanning.
Ik heb dat niet. Mijn vriendengroep bestaat uit allemaal kleine eilanden. Veel losse, drijvende boeien, geen vaste formatie. De mensen met wie ik het meest close ben, ken ik nog geen drie jaar. Sommigen zelfs pas sinds een paar maanden. En hoewel ik dol ben op die vriendschappen, voel ik in de zomer een bepaalde onrust. Want wie vraagt wie mee op vakantie? En: waarom is die vanzelfsprekendheid er bij anderen wel, en bij mij niet?
Het werd pijnlijk duidelijk toen mijn leidinggevende in april vroeg of ik geen vakantie wilde boeken. Ik had het hele jaar nog geen dag vrij gevraagd en voelde me moe. Ja, ik wilde dolgraag op vakantie. Maar met wie?
Alleen gaan is natuurlijk een optie. Alleen: ik zit niet in mijn solo-traveling era. Ik wil lachen, zonnen, verdwalen in een onbekend dorp en met anderen nagenieten van de dag. Maar terwijl vrienden om me heen hun vakantie al hadden vastgelegd – vaak met dezelfde mensen als vorig jaar – had ik nog niets gepland of bedacht.
Misha: 'Soms wil ik geen levensles leren, soms wil ik gewoon lol hebben'
Ik begon aan mezelf te twijfelen. Misschien heb ik iets gemist. Had ik beter mijn best moeten doen om die oude vriendschappen te behouden?
Ik zag een video op TikTok. Een meisje vertelde openhartig dat ze geen vrienden had. In de comments las ik: ‘Als iemand geen vrienden van vroeger heeft, is dat een red flag’. Die zin bleef hangen. Was ík een red flag?
Ik heb geen groep vriendinnen van de basisschool die nog steeds alles samendoet. Mijn middelbareschoolgroep viel uit elkaar door geroddel en de onderlinge spanningen. Eén van hen slutshamede me, puur omdat ik zin had om mijn single-leven te verkennen. Daar afstand van nemen voelde als een bevrijding. Waarom zou ik vasthouden aan vriendschappen die me geen voldoening brengen?
En toch. De norm is duidelijk: langdurige vriendschappen zijn ‘echter’, ‘sterker’ en ‘meer waard’. Alsof een vriendschap pas telt als je samen schoolreisjes en liefdesverdriet van tien jaar geleden hebt meegemaakt. Terwijl mijn huidige vriendschappen, hoe pril ook, voelen als een veilige haven. Mensen bij wie ik mezelf kan zijn. Die me nooit zullen veroordelen, zelfs als ik me slutty gedraag. Het zijn vrienden die ik zelf om me heen heb verzameld, niet mensen die toevallig in dezelfde klas zaten.
'When the trip makes it out of the group chat': zó overleeft jouw vriendschap de reis
Inmiddels ben ik op vakantie geweest. Met een van mijn beste vrienden, die ik ken via mijn masteropleiding. Gezamenlijke jeugdherinneringen hebben we niet, wel genoeg inside jokes en recente herinneringen. Op vakantie gunden we elkaar de ruimte en speelden we goed op elkaar in. Het werkte.
In augustus ga ik naar Kreta. Met een vriendin die ik net één jaar ken en waar ik pas sinds kort intensiever mee optrek. Maar het voelt goed. We doen allebei moeite en durven eigen plannen te trekken. Het is een vriendschap die natuurlijk aanvoelt. Zonder drama, zonder verplichting – maar met een sterk gevoel van vertrouwen.
Lang dacht ik dat ik iets miste door geen vaste vriendengroep te hebben. Geen jaarlijkse groepsfoto’s op la playa, geen gedeelde reisgeschiedenis. Maar ik weet inmiddels dat nieuwe vriendschappen net zo waardevol zijn. Soms voelen ze juist als thuiskomen, ook al hebben ze het tienjarig jubileum nog niet aangetikt.
Ik ben nog steeds weleens jaloers. Niet meer op wat anderen hebben – eerder op het zorgeloze imago dat groepsvakanties uitstralen. Maar die grote vriendengroepen die ieder jaar samen op vakantie gaan? Daar zijn waarschijnlijk genoeg onderlinge spanningen en drama. Die zorgen heb ik gelukkig achter me gelaten. Ik weet dat de mensen die ik om me heen heb mijn back hebben. Op naar de eerste jubileums en vakanties.
Anne: 'Ik gaf Bumble BFF een kans en ontmoette een nieuwe bestie'
